Mozes of Momo zoals hij hier wordt genoemd is elf jaar oud als hij zijn spaarvarken openbreekt om voor het eerst naar de hoeren te gaan in de rue du Paradis. Hij leeft sinds zijn moeder er met zijn oudere broer Popol vandoor is, alleen met een norse en strenge vader die hem ieder pleziertje ontzegt. Zijn enige vertier bestaat uit de gesprekken die hij voert met de kruidenier uit de rue Bleue, een Soefi uit de streek tussen Anatolië en Perzië, die als enige moslim tussen de joden woont. Ibrahim trekt de jongen aan en helpt hem als het nodig is zijn vader te bedriegen en leert hem dat hij, om de wereld te kunnen veroveren, moet leren glimlachen. Wanneer Momo's vader zijn werk verliest en zelfmoord pleegt, komt eerst zijn moeder opdagen en worden er een aantal raadsels opgelost, maar het is uiteindelijk Ibrahim die zich verder om zijn lot zal gaan bekommeren.

Een aardig, droefgeestig en soms zoeterig verhaaltje dat symbolische ambities koestert, maar dat ondanks enkele provocerende scènes al te veel in de politieke correctheid blijft steken. [Jan Baes] Verberg tekst

In het Parijs van de jaren zestig van de twintigste eeuw raakt Momo, een joods jongetje van twaalf jaar, bevriend met de oude Arabische kruidenier in de rue Bleue. De kruidenier is een wijze man die het jongetje, dat thuis geen liefde krijgt, liefdevol opvangt. Maar niet alles wat hier staat is waar, de rue Bleue is niet zo blauw en meneer Ibrahim is geen Arabier en misschien is het jongetje wel niet joods. Het verhaal, waarin ernst en fantasie zich vermengen, overstijgt de religies. De tekst is van een tedere lichtheid, vol liefde en wijsheid. Met nog geen honderd bladzijden is deze kleine roman een hymne aan de tolerantie. Succesvol verfilmd in 2004 als 'Monsieur Ibrahim' door François Dupeyron met Omar Shariff en Pierre Boulanger.