De auteur is journaliste en onder andere hoofdredactrice van het tijdschrift Happinez. Haar moeder heeft dementie in een vergevorderd stadium en is in een verpleeghuis terechtgekomen. Zij richt zich in het boek tot de naaste, de omstander, de toeschouwer, de betrokkene of de liefhebbende. Zij wil graag troost bieden waar zij dat in de uitgebreide literatuur over de ziekte vaak miste. In het eerste hoofdstuk wordt besproken wat er allemaal op je afkomt in de periode dat de diagnose wordt gesteld. Vervolgens komen aan de orde hoe er zelf mee om te gaan, proberen om ook positieve dingen te onderscheiden, met eenvoudige dingen het contact met de patiënt te blijven leggen en hoe liefde en andere zachte troost functioneren. In dit egodocument komen uiteraard veel persoonlijke ervaringen tussen haar moeder, de auteur en haar directe familieleden aan de orde. Het boek is rijk geïllustreerd met kleurenfoto’s van planten. Het boek heeft een literatuur- en bronnenlijst.