Voor het project 'WIJK Up', onderdeel van Brugge 2002, gingen de mensen van ABC praten met bewoners van de Brugse wijken St.Pieters, St.Jozef en Zeebrugge en gingen op zoek naar persoonlijke vertellingen, historische anekdotes, pikante roddels, kinderdromen... Die informatie werd doorgespeeld aan auteurs en tekenaars met de bedoeling om verhalen te concipiëren die voldoende aansloten bij hun leefwereld om de buurtbewoners bij de inhoud te betrekken.

Engeltjes op zondag, boefjes in de week doet even vervreemdend als vertrouwd aan. Een man en een vrouw krijgen op een dag 21 kinderen, de kinderen ontspringen min of meer letterlijk aan de schoot van de vrouw en zijn klaar om zich uit te leven. Helaas zijn ze net niet met genoeg om twee mooie voetbalploegen te vormen, maar daar vindt Rosa Soepkar wel iets op. Het verhaal maakt rare kronkels, maar tekent tegelijkertijd de herkenbare situatie uit van een kroostrijk gezin in een wat benauwende wijk met nagenoeg identieke huisjes. Dat benauwende wordt gesymboliseerd door dat overvolle huis, maar waar evengoed iedereen een plek krijgt, maar ook verplicht wordt om te allen tijde adem- en leefruimte te delen. Privacy is een woord zonder betekenis; ontsnappen kan via spel en fantasie, twee elementen die in dit boek een betekenisvolle rol spelen. [Marita Vermeulen] Verberg tekst

Een vrouw bevalt van twintig kinderen tegelijk, tien jongen en tien meisjes. Na een dag komt nummer eenentwintig er achteraan, maar het is niet duidelijk of dat een jongen of een meisje is. De kinderen vragen moeder om nog een kind opdat ze twee elftallen hebben en ze kunnen voetballen. In de straat komen een soepkar en een ijskar en uiteraard willen de kinderen erg graag ijs maar hebben ze geen geld. Na een geheimzinnige actie (raadsels moeten raadsels blijven) hebben alle kinderen hun ijsje "...al proefde je er nog wel een beetje de soep doorheen". Ze vragen de soep en ijsverkoopster om een tweeëntwintigste speler; zij boetseert dan een mooi rose varkentje dat perfect kan keepen. Lucy het varkentje wordt in de ijskast bewaard en iedereen leeft nog lang en gelukkig. Een absurdistisch verhaal, zowel qua gegeven als qua illustraties. Groteske vormen geven het geheel een wat surrealistische sfeer. Een bijna vierkant prentenboek waarvan de platen ruim een bladzijde beslaan; daarnaast staat op crèmekleurig papier de tamelijk uitgebreide tekst in een vrij kleine letter. Voor een kleine doelgroep vanaf ca. 6 jaar. Verberg tekst