Ooit was Lulu Wang een beloftevolle jonge schrijfster die charmeerde met haar gekke Nederlands, haar vreemde uitdrukkingen en haar indrukwekkende vaderland China, dat ze als onderwerp van haar romans had gekozen.

Vandaag is er weinig overgebleven van dat beeld: het krakkemikkige Nederlands lijkt een gimmick geworden, de verhaallijnen zijn warrig, en de (uit het Chinees) vertaalde uitdrukkingen komen in zo'n hoeveelheden op de lezer af dat ze alleen nog maar op de lachspieren kunnen werken en hun effect dus volledig missen.

Het verhaal begint met stadsmens Jian, die in een benarde positie zit nadat hij van een rots is gevallen. Monniken vinden en verzorgen hem en geven hem voldoende 'qi' (magische levenskracht) om zijn gebroken botten in geen tijd te genezen. Jian ontmoet algauw Mingyue, een knappe deerne die al sinds haar vroege jeugd door de geestelijken wordt opgevoed. Tegenwoordig biedt ze ontspanning na het mediteren. De twee worden hartstochtelijk verliefd op elkaar, maar, zoals al te verwachten viel, het wordt een sprookje met een triestig einde.

Tot zover de inhoud, die overigens met haken en ogen aan elkaar lijkt te hangen, en die ook nog eens ongeloofwaardig is door het taalgebruik van Mingyue, die na haar hele leven van de moderne buitenwereld te zijn afgesloten, woorden moet leren als "hit" en "waukie taukie"). Dergelijk taalgebruik irriteert ook al snel. Even is het natuurlijk grappig om zinnen te lezen die geen zinnen zijn. Maar na een paar bladzijden begint dat rare Nederlands te hinderen. Helaas, "Authors sometimes take strange liberties", aldus die andere rare Chinees, Charlie Chan, in de film 'The Chinese Cat'. Alleen waren zijn aforismen wèl grappig, en zijn films wèl onderhoudend, twee dingen die niet gezegd kunnen worden van Heldere maan. [Marjan Bex] Verberg tekst

Gao Jian, net afgestudeerd socioloog uit Beijing, raakt gewond als hij met vrienden een tocht maakt in de binnenlanden. Hij wordt naar een afgelegen boeddhistisch klooster gebracht waar 72 monniken en Mingyue (= heldere maan), een jonge vrouw die daar te vondeling werd gelegd, wonen. Een aantal monniken mag een keer per kwartaal Mingyue bezoeken. Jian hekelt haar taak als kloosterhoer en vertelt haar over de wereld buiten het klooster. Beide hoofdpersonen, tegenpolen, gaan van elkaar houden, maar zijn tegelijk, door hun achtergrond, onbereikbaar voor elkaar. Ze spreken af ooit samen te leven of samen te sterven. De tijd beslist anders als ze elkaar onder moeilijke omstandigheden zeven jaar later weer ontmoeten. Een boeiende liefdesroman, geschreven in bloemrijke taal en met beschrijvingen van Chinese tradities zoals we dat kennen uit eerdere romans van deze Chinees-Nederlandse auteur (1960) die zich in 1985 in Nederland vestigde. Door het hoofdverhaal heen staan enkele vertellingen van monniken die Mingyue ontvangt, verhalen die invloed hebben op haar leven. Gebonden, kleine druk. Verberg tekst