Aan aandacht heeft het Lulu Wang nog niet ontbroken sinds het verschijnen van haar debuut "Het lelietheater" in 1997. Ging het bij die roman nog om positieve en bewonderende aandacht, inmiddels is het tij gekeerd. "Het tedere kind" heeft alleen nog maar weerzin en afkeurende reacties weten op te roepen. In deze roman vertelt Wang het verhaal van Lilan. Drie beslissende periodes in haar leven staan centraal: de periode van haar nulde tot haar zesde, vervolgens de jaren aan de universiteit en tot slot het heden, waarin Lilan zich toelegt op het schrijverschap. Wang legt bij het beschrijven van elke episode de nadruk op het liefdesleven, of beter gezegd het seksleven van Lilan. Weerzin wekken vooral de fragmenten waarin Wang Lilan laat vertellen of nadenken over het seksuele misbruik dat haar vader met haar heeft gepleegd in de jaren voor haar zesde. Deze passages wekken echter niet de door Wang gewenste weerzin op -- nl. tegenover dit soort misbruik --, maar de walging heeft betrekking op haar manier van vertellen. Zonder subtiliteit, op het pornografische af worden voor werkelijke slachtoffers indringende en zeer ingrijpende gebeurtenissen verteld. Haar taalgebruik laat ook het nodige te wensen over: op elke pagina staan taalfouten en beeldspraken die bevreemding wekken. Ze speelt een taalspel dat al op pagina drie gaat vervelen en de aandacht van het verhaal haalt. Wang vertelt het verhaal door continu van episode naar episode te switchen en van droom naar realiteit. Deze opbouw werkt tevens storend; Op geen enkel moment kun je je als lezer inleven in Lilan. Op de achterflap valt te lezen dat Wang haar roman heeft geschreven als een "monument voor alle mensen die in hun jeugd zijn misbruikt", maar het is de vraag of de roman die kracht ooit zal hebben voor hen. Wang slaat totaal de bal mis bij de behandeling van dit zeer gevoelige thema. [Miriam Piters] Verberg tekst

Deze roman vertelt het verhaal van een jonge Chinese vrouw die vanaf haar babytijd seksueel misbruikt is door haar vader. Dit verleden zorgt ervoor dat zij als volwassene - ondertussen in Nederland wonend - niet in staat is een normale relatie aan te gaan met een man. Aan het einde van het boek weet zij zich met het verleden te verzoenen. Auteur is de met de roman 'Het Lelietheater' zeer beroemd en populair geworden Nederlands-Chinese Lulu Wang (1960). Uit haar in de media gedane tegengestelde uitspraken is het niet duidelijk in hoeverre deze roman autobiografisch is. Dit boek is in alle opzichten onder de maat, en dikwijls walgelijk, met zijn discutabele uitwerking van het thema, de soms grof-plastische en dan weer bijna pornografische beschrijvingen van het misbruik, en het vaak onhandig aandoende Nederlands. Als geheel komt het boek zeer ongeloofwaardig over. Niettemin zal het door een breed publiek gelezen/bekeken willen worden. Vrij kleine druk.