Dit boek gaat over Alfred Binet (1857-1911), de grondlegger van het onderzoek naar intelligentie. De auteur wil recht doen aan zijn gedachtegoed en beschrijft de ontwikkeling van het onderzoek naar en het vaststellen van intelligentie. Ze beschrijft de inzichten van Binet en hoe deze verworden zijn tot het selecteren van mensen op intelligentie door middel van IQ-tests, terwijl de oorspronkelijke bedoeling was het opsporen en begeleiden van zwaktes bij mensen. Ze maakt duidelijk dat IQ-tests niet altijd valide zijn en dat testresultaten nogal eens leiden tot foutieve diagnoses. Ze toont aan dat door de fixatie op het meten van intelligentie verstandelijk gehandicapten en kinderen met een autistische stoornis niet altijd goed begeleid worden. Ze pleit voor het ontwikkelen van een nieuwe manier van onderzoek naar intelligentie, die voortbouwt op de basis die Binet hiervoor 100 jaar geleden heeft gelegd. De auteur is klinisch researchpsycholoog, wetenschappelijk onderzoeker en therapeut en schoolt beroepsbeoefenaars zoals psychiaters, artsen en pedagogen. Ze heeft al vele boeken geschreven. Verberg tekst